Η ιστορία της γυναίκας σκελετού.

...Χτυπώντας την καρδιά του άντρα σαν τύμπανο, στα χέρια της , άρχισε να τραγουδά: ‘Σάρκα, σάρκα, σάρκα! Σάρκα, σάρκα, σάρκα!’ Κι όσο τραγουδούσε, τόσο γέμιζε το σώμα της με σάρκα. 

Τραγούδησε για ν’ αποκτήσει μακρυά μαλλιά και καλά μάτια και όμορφα παχουλά χέρια. Τραγούδησε για το χώρισμα ανάμεσα στα πόδια της, για στήθη μεγάλα – να του χαρίζουν ζεστασιά κάθε που τ’ αγγίζει. Τραγούδησε για όλα 

όσα χρειάζεται να έχει μια γυναίκα για να είναι γυναίκα.

Κι έχοντας ολοκληρώσει το πρώτο της τραγούδι, τραγούδησε ξανά και τα ρούχα του άντρα γλίστρησαν μακρυά του κι εκείνη χώθηκε στο κρεβάτι δίπλα του, δέρμα με δέρμα. Επέστρεψε την καρδιά του στο σώμα του κι έτσι τους βρήκε η αυγή, τον ένα τυλιγμένο γύρω από τον άλλο και μπλεγμένα τα σώματά τους αλλά αυτή τη φορά με τρόπο διαφορετικό... με έναν τρόπο όμορφο, που θα διαρκούσε όσο και η αγάπη...

“Women who Run with the Wolves” (Dr Clarissa Pinkola Estes)

Η ιστορία της γυναίκας σκελετού.
Μύθοι και ιστορίες του άγριου αρχέτυπου της γυναίκας.

Ο Έρωτας.

 (Iβίσκος Από τον κήπο του Παράσχου στο Βαρσαμόνερο,)



Ο Έρωτας . 

Εκείνη τη στιγμή της ένωσης όπου οι νευρώσεις παραμερίζονται και ο άντρας με τη γυναίκα και η γυναίκα με τον άντρα, συμφιλιώνονται.
 Το μαγικό βήμα ενός ανθρώπου προς έναν άλλον. Το επώδυνο ""σκίσιμο'' του ενός, για να κάνει χώρο για τον άλλον, όπως το περιγράφει ο Bataille. 
Ίσως να είμαι επηρεασμένη από το ""1984"". Το διάβασα ξανά, μετά από τόσα χρόνια, από τα εφηβικά. 
Νομίζω πως αυτήν την ικανότητα του Έρωτα, μας την έχουν ακρωτηριάσει, εδώ και καιρό, και χωρίς να το αντιληφθούμε.
 Ο Έρωτας έχει απομείνει για τους τρελούς, τους παιδικούς και τους ανεύθυνους ποιητές.
 Ή για τους "επαναστάτες".