Μια μικροσκοπική απόφαση.

Eίναι μια μικροσκοπική απόφαση που πρέπει να πάρεις.
Έχει να κάνει με όλα εκείνα τα ανθρώπινα που έχουν ξεχαστεί.
Να πάρεις εκείνη τη μικροσκοπική απόφαση να μην ξανα-χάσεις ούτε ένα από τα ποτήρια κόκκινου κρασιού που δεν ήπιες με τους αγαπημένους σου αλλά ανέβαλες για αύριο...
Να μην χάσεις ούτε ένα από τα γαλάζια ξημερώματα και τους πρώτους ήχους της πόλης, αλλά να τα ζήσεις πάνω στο πέτρινο κράσπεδο του Λυκαβηττού, τουρτουρίζοντας και γελώντας....
Να πάρεις την απόφαση να μην ξανα-χάσεις ούτε ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο περίπατο στην Πλάκα όσο κουρασμένος και εαν αισθάνεσαι.
Και να στριμωχτείς δίπλα του, γουργουρίζοντας και εκείνος να διαβάζει την εφημερίδα και εσυ το ένθετο.
Ή να σε κλέψουν η Μαρία και η Κατερίνα και να βρεθείτε στο Γιασεμί με διπλό ελληνικό και λουκούμι για να μιλήσετε για τους άντρες και για τις κρέμες νυχτός. 
Και να μην απαρνηθείς ποτέ ξανά το στέρνο του ..και τον ιδρώτα του..και το νανούρισμα της ανάσας του, επειδή πρέπει να ξυπνήσεις πρωί...

Αυτές και άλλες, είναι εκείνες οι μικροσκοπικές αποφάσεις που πρέπει να πάρεις, αλλά στην εποχή της χολέρας είναι γιγαντιαία και τρομακτικά βήματα.
Αυτές όμως είναι που θα μας φέρουν πιο κοντά τον έναν στον άλλον.
 Και αυτό θα είναι ένα μικροσκοπικό αλλά ουσιαστικό βήμα προς την Ελευθερία μας..