Μια ανόητη σαχλή και κιτς διαφήμιση ήταν. Βέβαια υπάρχει η συζήτηση πως και το Κιτς είναι μια μορφή τέχνης που συχνά καταγράφει τις πολιτισμικές εκείνες διαστάσεις που δεν είναι αποδεκτές, αλλά υπάρχουν. Όσο κι αν μας ενόχλησε η έμφυλη βία και το στερεότυπο του Άντρα που βαράει, είναι μια πραγματικότητα που υπάρχει και όχι σαν στερεότυπο απλά. Το ερώτημα είναι γιατί μας ενοχλεί η έμφυλη βια και τα στρεβλά στερεότυπα γύρω από τα φύλα όταν εκφράζονται από τα μέσα λαϊκής ενημέρωσης, αλλά δεν μας ενοχλεί όταν προβάλλονται και μέσα από την προκάλυψη της Υψηλής Τέχνης. Γιατί και από εκεί προβάλλονται. Προσωπικά έχω απαντήσει το ερώτημα του τι είναι Υψηλή Τέχνη μέσα από τις κοινωνικές επιστήμες οι οποίες υποστηρίζουν πως η Υψηλή Τέχνη είναι μια ακόμα κοινωνική κατασκευή και πως η αξία του καλλιτεχνικού έργου αναγνωρίζεται μόνο σε σχέση με το Ποιος το βλέπει και Που προβάλλεται. Επίκαιρο το θέμα με τον Φαμπρ, όπου εκεί η συζήτηση για τα στρεβλά σεξουαλικά στερεότυπα απουσιάζει: το γυμνό κοριτσι που ανοίγει τα πόδια του πάνω στη σκηνή ενός γεμάτου θεατρου για να γεμίσει το αιδοίο της με λουλούδια δεν ερμηνεύεται ως στερεότυπο υποτίμησης της γυναίκας, όμως η αλήθεια είναι πως σε άλλο περιβάλλον και με άλλους θεατές, αυτό μπορεί να ονομαστεί και ως εμπορική εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος. Μην νομίζεται πως γίνονται διαφορετικές performances στα στριπιτιζαδικα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το στερεότυπο της γυναικείας διαθεσιμότητας έχει παρουσιαστεί σε ακριβά σαλόνια. Στον Κουνς άρεσε πολύ αυτή η θεματική και έφτασε σε ακραίες εκφράσεις της.
Έχει το δικαίωμα η τέχνη να ακροβατεί ανάμεσα σε πεδία που αφορούν την έμφυλη βια και τα σεξουαλικά στερεότυπα;. Ναι έχει. Είναι ένας ερευνητικός της στόχος. Και αν έχει το δικαίωμα αυτό η Ακριβή Τέχνη των σαλονιών αναρωτιέμαι γιατί δεν πρέπει να το έχει και η λαϊκή κουλτούρα.
Στο τέλος, δεν ξέρω αν το προσέξατε, η ανόητη αυτή διαφήμιση ενεργοποίησε μια συζήτηση και υποχρέωσε ακόμα και φορείς να πάρουν θέση. Ίσως τελικά η λαϊκή τέχνη ακόμα και η κιτς έκφρασή της, να είναι περισσότερο αποτελεσματική σε τέτοια ζητήματα από τις ακριβοπληρωμένες σαλονάτες παραγωγές.
Το αν έχουν κοινωνική και πολιτιστική οντότητα αυτά τα κιτς δημιουργήματα, (γιατί πολιτισμική σίγουρα έχουν) θα το δούμε σε καμιά 20ρια χρόνια όταν θα παίζονται σε Φεστιβάλ Cult αισθητικής.
Έχει το δικαίωμα η τέχνη να ακροβατεί ανάμεσα σε πεδία που αφορούν την έμφυλη βια και τα σεξουαλικά στερεότυπα;. Ναι έχει. Είναι ένας ερευνητικός της στόχος. Και αν έχει το δικαίωμα αυτό η Ακριβή Τέχνη των σαλονιών αναρωτιέμαι γιατί δεν πρέπει να το έχει και η λαϊκή κουλτούρα.
Στο τέλος, δεν ξέρω αν το προσέξατε, η ανόητη αυτή διαφήμιση ενεργοποίησε μια συζήτηση και υποχρέωσε ακόμα και φορείς να πάρουν θέση. Ίσως τελικά η λαϊκή τέχνη ακόμα και η κιτς έκφρασή της, να είναι περισσότερο αποτελεσματική σε τέτοια ζητήματα από τις ακριβοπληρωμένες σαλονάτες παραγωγές.
Το αν έχουν κοινωνική και πολιτιστική οντότητα αυτά τα κιτς δημιουργήματα, (γιατί πολιτισμική σίγουρα έχουν) θα το δούμε σε καμιά 20ρια χρόνια όταν θα παίζονται σε Φεστιβάλ Cult αισθητικής.
Κάντε Τέχνη όχι Υποκρισία.
