Η χαμένη κοινότητα.

Πριν καιρό σε διακοπές του Πάσχα είχα λάβει ενα μήνυμα απόγνωσης από ένα πρόσωπο που δεν γνωρίζω προσωπικά και που έχουμε ανταλλάξει μηνύματα μόνο μια φορά μέσω facebook.. Δεν είχε παρέα, δεν το είχε καλέσει κανείς και ήθελε να  περάσει τις γιορτές μαζί με εμένα και την οικογένειά μου. Εκ πρώτης, το θάρρος είναι πάντα κάτι θετικό, όμως κάτι εντελώς αφυσικο ήταν σε όλη αυτην τη συμπεριφορά. Αφενός ομως, στα δικά μου σχέδια δεν ήταν να περάσω κοινωνικές γιορτές αλλά με τους δικούς μου ανθρώπους, κυρίως γιατί δεν περνάω πια συχνά ποιοτικό χρόνο μαζί τους και αφετέρου,  ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη για να φροντίσω κόσμο και στις διακοπές.
Άρχισε να με πιέζει. Με πίεσε πολύ. Έφτασε στο σημείο να επιτεθεί και να αμφισβητήσει γενικά την ποιότητά μου σαν άνθρωπο. Επειδή δεν το καλούσα σπίτι μου, ήμουν “ψεύτικη” . Το τελικό χαρτί που έπαιξε; Απείλησε πως θα αυτοκτονήσει. Αλήθεια σας λέω. Προφανώς επρόκειτο για “ειδική” περίπτωση. Ενός ανθρώπου που φώναζε τις ψυχικές του ανάγκες και τις φόρτωνε βίαια όπου έβρισκε. Αυτούς να μην τους φοβάσαι. Τον ίδιο “εκφοβισμό” τον είχε κάνει και σε άλλους. Σε πολλούς όπως έμαθα από κοινούς γνωστούς.

Όμως αυτή η συμπεριφορά με έκανε να σκεφτώ. Πέρα από τη νοσηρότητα της συμπεριφοράς αυτής, υπάρχει ενα αντικειμενικό, νέο, έντονο, πρωτόγνωρο καθεστώς μοναξιάς και απομόνωσης στην κοινωνία μας.  Τι γίνεται με εκείνους που σιωπηλά θα αποδεχθούν την νέα αυτή κατασταση; Όλοι βράζουμε εδώ. Άλλοι το εκφράζουν. Άλλοι όχι. Μη νομίζετε.. Ακόμα και για εμάς τους “πιο κοινωνικούς”, οι προτάσεις για το μοίρασμα ενός τραπεζιού σε τέτοιες στιγμές, είναι πολύ λίγες. 

Τα παλιά χρόνια υπήρχε η κοινότητα. Οι θρησκευτικές γιορτές ήταν αφορμή για να βρεθούν όλοι μαζί κοντά. Ο παράξενος είχε και αυτός ενα κομμάτι στην κοινωνική ζωή της κοινότητας. Δεν χρειαζόταν να εκβιάσει. Ο συνεσταλμένος το ίδιο...Ο ανύπαντρος, ο νέος, το παιδί, ο ηλικιωμένος. Όλοι είχαν ενα κομμάτι χώρου στην κοινότητα  και στις κοινές γιορτές.

Το έχουμε χάσει πια αυτό ..Πως μπορούμε να το ανακτήσουμε;

Μπορούμε; 
Ή ήδη έχουμε μεταλλαχθεί σε ένα πλάσμα που μέχρι πρότινος ζούσε μόνο στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας;

Μοναχικό,απόμακρο,κουρασμένο;

Kαλο Πέρασμα, φίλοι..