Facebook.. Αυτός ο διάβολος.

"Μα συνέχεια στο Facebook είσαι;".

Με είχε ρωτήσει ένας "Ταξερωόλα".

"Βγες από αυτόν το Διάολο!"

Προσπάθησα να του εξηγήσω πως ο μόνος τρόπος για να γνωρίζει πόση ακριβώς ώρα ήμουν μέσα στο FB, είναι να είναι την ίδια αντίστοιχη κι εκείνος.

Δεν βγάζεις άκρη στην επικοινωνία σου με τους Ταξερωόλα όμως...

Γιατί όμως, μετά από τόσα χρόνια χρήσης των social media, ακόμα παραμένει ανοικτός ο διάλογος του Καλού ή Κακού ;

Ποια είναι η γνώμη μου; (για όποιον τον ενδιαφέρει :-) 

Για να είσαι ένα κοινωνικός χρήστης του ίντερνετ θα πρέπει να έχεις πολύ ξεκάθαρους στόχους και να έχεις ξεπεράσει τις ενοχές που θα προσπαθήσουν πολλοί να σου προβάλουν. Και στις προβάλουν βέβαια μέσα από εξάρσεις ναρκισσιστικού μεγαλείου από το Facebook (από που αλλού;) .Αυτοί είναι οι εξαιρέσεις. Εσύ όχι.

Πλέον δεν προβληματίζομαι. Τόσο σαν εικαστικός καλλιτέχνης, τόσο σαν εκπαιδευτικός αλλά και σαν εθελόντρια στις ανάγκες ευπαθών ομάδων, μόνο υποστηρικτικές προεκτάσεις είχε η χρήση των social media.

Προσωπικά πιστεύω πως θα πρέπει να αισθανόμαστε προνόμιο που έχουμε την ελευθερία να εκφραστούμε δημοσίως μέσα από αυτό το νέο μέσο. Και λέω νέο γιατί οι αστείρευτες δυνατότητές του είναι σε πειραματικό στάδιο ακόμα. Έτσι λένε εκείνοι που μελετάνε αυτά τα πράγματα. Ακόμα θεωρείται νέο γιατί δεν έχει βρει την αποδοχή από όλους καθώς συχνά προβάλλεται η ιδέα πως για όλα τα κακά της μοίρας μας φταίνε τα social.

Ωστόσο πιστεύω πως είναι ελευθερία να μπορείς να πεις τη γνώμη σου, τη βλακεία σου, τη θλίψη σου, τη χαρά σου, τα γούστα σου, τις επιτυχίες σου, τις κατακρίσεις σου, δημόσια, χωρίς κάποιο νόμο, καθεστώς, μπάτσο, ή πατερούλη, να ελέγχει τι θα πεις και πως θα το πεις. Σε χώρες όπως η Τουρκία, η Βόρεια Κορέα, η Ερυθραία, το Πακιστάν, η Κίνα, το Βιετνάμ, κ.α. έχουν απαγορεύσει ή έχουν σε περιορισμό τη χρήση τους. Βέβαια πριν μερικά χρόνια και ένα δικό μας κόμμα που βρίσκεται στη Βουλή είχε απαγορεύσει τη χρήση του από τα μέλη του, για να μην ασκείται δημόσια "κριτική" στην εξουσία του κόμματος. Αυτές οι πληροφορίες βρίσκονται στο διαδίκτυο φυσικά.

Σκεφτείτε όμως πως ακόμα και το χαζό αυτό, το να δείχνεις τι έφαγες και τι χρώμα έβαψες τα νύχια των ποδιών σου, πόσο μεγάλη ελευθερία είναι. Μου λέγανε κάτι φίλοι Αφγανικής καταγωγής από το Ιράν, πόσο τους συγκίνησε όταν ερχόμενοι στην Ελλάδα συνειδητοποίησαν πως μπορούσαν να έχουν δικό τους blog. Δικό τους blog. Και να γράφουν ότι θέλουν. Χωρίς να φοβούνται ότι θα φυλακιστούν!

Αλλά και στα σοβαρά θέματα, σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι από κατώτερη καταγωγή μας έδειξαν τα ποιήματά τους, τα έργα ζωγραφικής τους, άτομα που θα έβρισκαν κλειστές πόρτες από αυτούς που διαχειρίζονται τον πολιτισμό. Σκεφτείτε πόσες πολλές ιδέες βρηκαν εφαρμογή και πόσα καλέσματα για δράση, πόσες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και  πόσες εκδηλώσεις για αλληλεγγύη και βοήθεια σε ευπαθείς ομάδες, οργανώθηκαν σε χρόνο ρεκορ! Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι ήρθαν κοντά.. Άνθρωποι σε αναπηρικά καροτσάκια... άνθρωποι σε νοσοκομεία, σε ανέχεια, σε πένθος, σε αδιέξοδο, σε περιορισμό, βρήκαν ανθρώπους να μιλήσουν , να υποστηριχθούν να παρηγορηθούν.

Είτε  το αποδέχονται κάποιοι είτε όχι, αυτό που συμβαίνει στα social, είναι Δημοκρατία. 
Ε, ναι... το κόστος της δημοκρατίας είναι να εκφράζονται και αντίθετες από τη δική μας γνώμες. Ακραίες κάποιες φορές. Και ναι..μπορεί να γίνει κακή χρήση. Όπως κακή χρήση πήρε και ο έντυπος τύπος και η τηλεόραση. Φταίει το μέσο ή η τάση του ανθρώπου να διαχειρίζεται με λάθος τρόπο την ελευθερία; Αναρωτιέμαι εαν ο ρατσιστικός και απόλυτος λόγος που εκφράζεται στα social, εκφράστηκε επειδή υπάρχουν τα social ή εκφράστηκε και στα καφενεία, στα γήπεδα, στους καφέδες και στο δρόμο.

Μη μασάτε.

Ελεύθερα ας κάνετε χρήση του δικαιώματός σας να εκφράζεστε.

.

Πείτε τη γνώμη σας, θέλουμε να ακούσουμε τι έχετε να πείτε για τον Ιστορικό χιονιά, για τη ρόδα, για τον George Michael, για την Κουνεβα για τα Pokemon και για ότι άλλο κάνετε κέφι ή έχετε αναγκη να εκφράσετε.

Είναι δικαίωμά σας.

Μη ακούτε κανέναν μπάτσο ή πατερούλη που θα σας πει να σιωπήσετε.