Και εσύ χαμογελάς σαν μικρόνους

Είναι αυτή η εποχή.

Σα να πέφτεις από ψηλά. Σα να τρέχεις μακριά.

Και εσύ χαμογελάς σα μικρόνους 

Είναι αυτή η εποχή.Που όλα είναι μικρά 

και όλα είναι  άοσμα και άδεια. Και μικρά.

Αλλά εσύ δεν το ξέρεις ακόμα.

Και οι όμορφοι στίχοι σου είναι πλαστικοί. 

Και είναι μόνο μια επίφαση.

Όχι για να αγαπήσεις τις λέξεις . 

Όχι για να αγαπήσεις τους ανθρώπους.

 Όχι για να αγαπήσεις τα χείλη της,

 το δέρμα του, 

τα μαλλιά της, 

τη γλώσσα του και

 τα δάχτυλα των χεριών του.

Είναι η επίφαση της ανάγκης σου.

Για τον Οποιονδήποτε.

Και το όμορφο ποίημα σου είναι μόνο η λεζάντα για να ντύσεις φωτογραφίες με βυζιά και μπούτια,και εξώφυλλα από επικά βιβλία που δεν θα διαβάσεις ποτέ και πιάτα με ευθυγραμμισμένες πρωτεΐνες.

Ειναι η μόνη σάρκα που γεύεσαι πια.'

Ζωή χωρίς απόγνωση ερωτική. Χωρίς το Αγάπα με, και το Σώσε με, ή έστω σκότωσέ με.

Ένας στίχος για την καύλα, και την συγχώρεση του Οποιουδήποτε.

Όχι για να τραφεις.

Μα για να τον καταναλώσεις.

Και εσύ χαμογελάς σα μικρόνους 

Και  δεν το ξέρεις 

ακόμα,

πως

αυτός

 που 

δεν μπορεί 

να 

πεθάνει

 για τον Έναν,  

.....

είναι ανάπηρος.

..........................................................................................................................................

(Συγχώρα μας.

....Αγάπη)

@Childhood Project/ Ελένη Καραγιάννη/2009