Είναι κάποιοι άντρες, όμορφοι άντρες, φυλακισμένοι μέσα στη δύναμή τους. Αυτοί κατακτούν μυαλά και θάλασσες, μα μπροστά σου γίνονται φοβισμένα και μικρά παιδιά. Το μόνο που θες να κάνεις όταν σου γκρινιάζουν είναι να ανακατέψεις γελώντας τα μαλλιά τους, μερικές αστείες γκριμάτσες μπροστά στη μύτη τους και λίγο να τους πονέσεις με τσιμπιές στα μάγουλα. Μετά από αυτό τους αφήνεις να κλάψουν πάνω στον ώμο σου. Και είναι ο φόβος τους για την γυναίκα τόσο μεγάλος που μόνο αυτό μπορείς να τους προσφέρεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου