Και αρχίζεις να βλέπεις.

Κι έρχεται εκείνο το ευλογημένο φεγγάρι που σταματάς να πονάς

Είναι που έχεις ανοικτή στέπα μπροστά σου

και απάτητο χιόνι 

και αχαρτογράφητα νερά 

και λευκές σελίδες.

Δεν χωράει πόνος εδώ.

Μόνο προσμονή.

Που εκρήγνυται.

Που ουρλιάζει.

Σε πετάει.

Μακριά

Και ψηλά.

Και πιο ψηλά.

Και βλέπεις.

Και αρχίζεις να βλέπεις.

Aπό εδώ και πέρα μόνο με τους λύκους.