Υποκριτές.
Θύματα του όχλου..
Καταπίνουν. Χωρίς σκέψη.
Εύκολοι στο να βγουν στους δρόμους και να παλέψουν με τα σύμβολα. Αλλά χωρίς συνείδηση. Μόνο με συναίσθημα, αδιευκρίνιστο και ακαθόριστο. Παλεύουν με τις ειδήσεις , στέλνουν ατελείωτα μηνύματα , αλυσιδωτά e-mails, για τον πόλεμο που γίνεται, για τους φτωχους και ανήμπορους, για τα παιδιά που πεθαίνουν ή πεινάνε, για τις πολιτικές αδικίες.. Ότι εγείρει τα προσωπικά απωθημένα, και την επανάσταση που δεν έγινε ποτέ στην εφηβεία..
Εκεινες τις μέρες δεν ανέχθηκαν το νεκρό κορμί ενός 15 χρόνου μαθητή, αφού το «εχθρικό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα «σύμβολο» το θανάτωσε. Μέσα από αυτο είδαν τον εαυτό τους μάλλον, να στερείται την ελευθερία του πολίτη να εκφράζεται, να αντιδρά να διαμαρτύρεται...... Και αυτό ήταν η αφορμή να ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα σύσσωμη, να καεί και η φωνή της διαμαρτυρίας να βγει στον κόσμο...Όλα αυτά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Και καλά εκαναν.
Ομως..
Αξίζει σεβασμος σε ένα νεκρό σώμα;;;;;;
Μακρόσυρτη εισαγωγή, για ένα θέμα που χάθηκε στα αζήτητα...Για μερικά αζήτητα bodies που έγιναν εκθέματα, επιστημονικού και κανιβαλιστικου ενδιαφέροντος....Έτρεξαν πολλοί, όπως έτρεξαν και σε τόσες άλλες χώρες να δουν τα πλαστικοποιημένα σώματα… Προϊόντα,που αρμόζουν σε σύγχρονους και ψαγμένους, προϊόντα πολυεθνικών, πρωτότυπων ιδεών (?) που προωθούν στην πραγματικότητα μια νέα τάξη πραγμάτων.
Νέα τάξη πραγμάτων αφου ξεχάσαμε ότι τα σώματα αυτά δεν είναι bodies αλλά άνθρωποι....Κάτω από την φτηνή «δικαιολογία» της ανωνυμίας (αζήτητα bodies) υποβιβάστηκαν σε αντικείμενα έργα/ προϊόντα/τέχνης (όπως τα αποκαλούν) χάνοντας με αυτόν τον τρόπο την ανθρώπινη υπόστασή τους.....
Κάτω από τον «άγιο» σκοπό της διάδοσης της δωρεάς των οργάνων, χάθηκε η ανθρωπιά... Οι άνθρωποι αυτοί (που τώρα πια είναι bodies) λένε ότι στην πραγματικότητα ήταν πολιτικοί κρατούμενοι....Αλλά και απλοί ρακοσυλλέκτες να ήταν, πως τόλμησαν να καταργήσουν το πανανθρώπινο δικαίωμα του σεβασμού του Θανάτου;
(υπάρχει σεβασμός μετα θάνατον;;;;;).
Τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν να ισχύουν και μετά το θάνατο;;;
Το σώμα αυτό κάποτε αισθανόταν.....είχε συναισθήματα...έβλεπε όνειρα... έκανε έρωτα, ανησυχούσε για τα παιδιά του.... πείναγε...πόναγε....Αισθανόταν φόβο...
Μετά έγινε body..
Και το σώμα που ταΐζει την ανάγκη μας για ανθρώπινη σάρκα.....
Όχι δεν θα παρευρεθώ στην έκθεση... Αν θέλω να μάθω πως είναι το ανθρώπινο σώμα μπορώ να δω τα πλαστικά προπλάσματα.... Γιατί να πλαστικοποιήσω ένα πραγματικό ανθρώπινο σώμα;
Είμαι υπερβολική; Μπορεί....
Υπερβολική και συναισθηματική μάλλον... Αλλά ανησυχώ....
Για το σύνδρομο του βρασμένου βατράχου (http://tsotsos.blogspot.com/2008/12/blog-post_11.html -τυχαία επιλογή blog).
Και θέλω να θρηνήσω....
Γι αυτήν τη Νέα τάξη πραγμάτων....
Θύματα του όχλου..
Καταπίνουν. Χωρίς σκέψη.
Εύκολοι στο να βγουν στους δρόμους και να παλέψουν με τα σύμβολα. Αλλά χωρίς συνείδηση. Μόνο με συναίσθημα, αδιευκρίνιστο και ακαθόριστο. Παλεύουν με τις ειδήσεις , στέλνουν ατελείωτα μηνύματα , αλυσιδωτά e-mails, για τον πόλεμο που γίνεται, για τους φτωχους και ανήμπορους, για τα παιδιά που πεθαίνουν ή πεινάνε, για τις πολιτικές αδικίες.. Ότι εγείρει τα προσωπικά απωθημένα, και την επανάσταση που δεν έγινε ποτέ στην εφηβεία..
Εκεινες τις μέρες δεν ανέχθηκαν το νεκρό κορμί ενός 15 χρόνου μαθητή, αφού το «εχθρικό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα «σύμβολο» το θανάτωσε. Μέσα από αυτο είδαν τον εαυτό τους μάλλον, να στερείται την ελευθερία του πολίτη να εκφράζεται, να αντιδρά να διαμαρτύρεται...... Και αυτό ήταν η αφορμή να ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα σύσσωμη, να καεί και η φωνή της διαμαρτυρίας να βγει στον κόσμο...Όλα αυτά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Και καλά εκαναν.
Ομως..
Αξίζει σεβασμος σε ένα νεκρό σώμα;;;;;;
Μακρόσυρτη εισαγωγή, για ένα θέμα που χάθηκε στα αζήτητα...Για μερικά αζήτητα bodies που έγιναν εκθέματα, επιστημονικού και κανιβαλιστικου ενδιαφέροντος....Έτρεξαν πολλοί, όπως έτρεξαν και σε τόσες άλλες χώρες να δουν τα πλαστικοποιημένα σώματα… Προϊόντα,που αρμόζουν σε σύγχρονους και ψαγμένους, προϊόντα πολυεθνικών, πρωτότυπων ιδεών (?) που προωθούν στην πραγματικότητα μια νέα τάξη πραγμάτων.
Νέα τάξη πραγμάτων αφου ξεχάσαμε ότι τα σώματα αυτά δεν είναι bodies αλλά άνθρωποι....Κάτω από την φτηνή «δικαιολογία» της ανωνυμίας (αζήτητα bodies) υποβιβάστηκαν σε αντικείμενα έργα/ προϊόντα/τέχνης (όπως τα αποκαλούν) χάνοντας με αυτόν τον τρόπο την ανθρώπινη υπόστασή τους.....
Κάτω από τον «άγιο» σκοπό της διάδοσης της δωρεάς των οργάνων, χάθηκε η ανθρωπιά... Οι άνθρωποι αυτοί (που τώρα πια είναι bodies) λένε ότι στην πραγματικότητα ήταν πολιτικοί κρατούμενοι....Αλλά και απλοί ρακοσυλλέκτες να ήταν, πως τόλμησαν να καταργήσουν το πανανθρώπινο δικαίωμα του σεβασμού του Θανάτου;
(υπάρχει σεβασμός μετα θάνατον;;;;;).
Τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν να ισχύουν και μετά το θάνατο;;;
Το σώμα αυτό κάποτε αισθανόταν.....είχε συναισθήματα...έβλεπε όνειρα... έκανε έρωτα, ανησυχούσε για τα παιδιά του.... πείναγε...πόναγε....Αισθανόταν φόβο...
Μετά έγινε body..
Και το σώμα που ταΐζει την ανάγκη μας για ανθρώπινη σάρκα.....
Όχι δεν θα παρευρεθώ στην έκθεση... Αν θέλω να μάθω πως είναι το ανθρώπινο σώμα μπορώ να δω τα πλαστικά προπλάσματα.... Γιατί να πλαστικοποιήσω ένα πραγματικό ανθρώπινο σώμα;
Είμαι υπερβολική; Μπορεί....
Υπερβολική και συναισθηματική μάλλον... Αλλά ανησυχώ....
Για το σύνδρομο του βρασμένου βατράχου (http://tsotsos.blogspot.com/2008/12/blog-post_11.html -τυχαία επιλογή blog).
Και θέλω να θρηνήσω....
Γι αυτήν τη Νέα τάξη πραγμάτων....
6 σχόλια:
Ελένη, καλησπέρα,
ειμαι και γω πολυ αηδιασμενη και θυμωμενη, με την εκθεση αυτη που χρονια τωρα γυροφερνει τον κοσμο και εκθετει τα σωματα νεκρων ανθρωπων. Σαν το θεμα να ειναι αν ειναι αζητητα ή οχι, εγκληματιες ή οχι. Ο ανθρωπος ειναι ανθρωπος και οχι κρεας ή θεαμα. Τους νεκρους παντα τους θαβανε, και στους πολεμους ακομα κανανε παυση για να συλλεξουν τους νεκρους τους.
Θα ηθελα να δω μιαν ηχηρη αντιδραση. Στο ονομα της "πρωτοπορειας" και της εκκεντρικοτητας καθομαστε και τους ανεχομαστε.
Αν και συναισθηματικά συντάσσομαι μαζί σας (και με τις δύο) ωστόσο - ωραία αφορμή για σκέψη το κείμενό σου Ελένη- θα ήθελα επιγραμματικά να επεκτείνω το συλλογισμό (λειτουργώντας ως συνήγορος του διαβόλου). Μόνο ερωτήματα θα παραθέσω που μου προέκυψαν καθώς σκεφτόμουν τα γραφόμενα στην συγκεκριμένη ανάρτηση. Δεν έχω απαντήσεις (όχι έτοιμες τουλάχιστον) σε ό,τι με αφορά.
1. Τι είναι ο άνθρωπος; Δηλαδή εξακολουθεί να είναι άνθρωπος ο νεκρός; (Δεν είναι τόσο αυτονόητη η απάντηση)
2. Τα πτώματα στα οποία μαθαίνουν ανατομία οι φοιτητές ιατρικής, βιολογίας κτλ. έχουν αξιοπρέπεια (η οποία θίγεται έστω κι αν οι θεατές είναι περιορισμένοι και ο σκοπός «ιερός»; αλλά και στα bodies υπάρχει «ιερός» σκοπός) Ή μήπως η αλήθεια (ή η «αλήθεια») είναι μόνο για τους μυημένους και καλό είναι να μένει μακριά από τον πολύ κόσμο;
3. Είναι άνθρωπος ο αγέννητος άνθρωπος; Δεδομένου ότι το έμβρυο έχει αισθήσεις (κάποιοι λεν και συναισθήματα και μάλλον έχουν δίκιο) τότε πρέπει να θεωρείται άνθρωπος εξίσου αν όχι περισσότερο από τον νεκρό άνθρωπο. Τότε όμως «είμαστε» και εναντίον της διακοπής της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης; (που σαφώς θίγει σε απόλυτο βαθμό και τελεσίδικα την αξιοπρέπεια του ανθρώπου; ).
4. Μέχρι ποιο χρονικό σημείο ένα πτώμα πρέπει να θεωρείται άνθρωπος; Όταν πια έχει λιώσει κι έχει γίνει χώμα έχει ακόμα δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Σε όλη αυτή τη «διαδρομή» από τη στιγμή του θανάτου έως την πλήρη αποσύνθεση, σε ποια ΦΑΣΗ πρέπει να σταματούμε να τον θεωρούμε άνθρωπο;
4α. Το να θάβουμε έναν άνθρωπο δίνοντάς τον βορά στα σκουλήκια είναι αξιοπρεπές μόνο και μόνο επειδή δεν το βλέπουμε;
5. Η έκθεση για προσκύνημα των λειψάνων των «αγίων» εγείρει τις ίδιες ενστάσεις που εγείρουν και τα bodies;
6. Μήπως (κι ΙΣΩΣ αλλά όχι σίγουρα αυτό να απαντάει και στο πρώτο και στο τέταρτο ερώτημα) ο νεκρός άνθρωπος είναι μόνο ό,τι υπάρχει ως αναμνήσεις σ’ αυτούς που τον γνώρισαν και για όσο ζουν ακόμα; οπότε οι ενστάσεις μας για τα bodies μένουν μετέωρες;
Να επαναλάβω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν έχω απαντήσεις σε καμιά από τις ερωτήσεις. Τα ερωτήματά μου δηλαδή ΔΕΝ είναι ρητορικά.
cynical....Δεν υπαρχει καλυτερη αντιθεση γι ανα περιγραψει την ασεβεια στην ανθρωπινη φυση, απο αυτη που ειπες...
Η αρχαιοι εκαναν παυση για να θαψουν τους νεκρους τους...
Απορω ομως που δεν εχει σχολιαστει απο τα μεσα....Ποιος αρχοντας καναλαρχης ή επιχειρηματιας, της διαπλοκης αραγε να εισπρατει απο ολο αυτο; ή μηπως ο δημος των Αθηναιων;;;;;
Αγαπητέ Κ.
Ειναι γνωστο οτι εισαι απο εκεινους τους ανθρωπους που ψαχνουν πισω απο τα γραμματα και τις λεξεις ομως εδω ειναι προφανες οτι ειναι ενα ακομα σταδιο της καταργησης της ανθρωπινης αξιοπρεπειας και θεωρησης της ανθρωπινης υποστασης ως κατι αναλωσιμο... Εξαλλου ηταν και η λεζαντα της εκθεσης: Recycle (εννοωντας φυσικα τη ανακυκλωση των ανθρωπινων οργανων-ενθαρρυνοντας με αυτον τον τροπο την δωρεα)
Απαντω:
1.
1)Ο Ανθρωπος πριν το θανατο ειναι σαρκα....Μετα το Θανατο παραμενει σαρκα ..σε φθορα. Χωμα ειμαστε στο χωμα γυρναμε.... Ο ανθρωπος ομως ειναι και κατι περα απο τη σαρκα...Ειναι τα συναισθηματα που εχει ζησει, ειναι τα παιδια του, οι αναμνησεις που αφηνει σε αλλους ανθρωπους, ειναι τα λογια του που παραμένουν και η φωνη του στον αερα, η αισθηση που αφηνει, οι αναμνησεις...
2)Αλλο οταν γινεται ο “διαμελισμος” με σκοπο την ιατρικη ερευνα, οπου παίρνει και τη διασταση της θυσιας για να σωθουν οι αλλοι, και αλλο να “χαλβαδιαζω”τα πλαστικοποιημενα αντικειμενα που καποτε ηταν ανθρωποι.
3)Ειναι δεδομενο πια οτι το εμβρυο ασθανεται πονο και ευχαριστηση κατα την κυηση. Αν σεβομαστε το ζωικό βασιλειο εγειροντας διαμρτυριες για τα δικαιωματα των ζωων, γιατι δυσκολευομαστε να δεχθουμε οτι το εμβρυο εχει και αυτο δικαιωματα ενω βρισκεται στην κοιλια της μαμας;; Εαν διαπραγματευτουμε το θεμα της διακοπης της κυησης θα γινει γιατι θελουμε να υπερασπιστουμε τα δικαιωματα της “μαμας” και το αναφαίρετο δικαιωμα της να επιλεγει το τι θα συμβει στο σωμα της. Αντιφατικο, ναι, αλλα εχει δικαιωμα να μην θελει να τεκνοποιησει.
4)Η ζωη συνεχιζεται και ο θανατος ειναι ενα μερος της πορειας του καθε ανθρωπου. Ενα κομματι της υπαρξης του....Δεν πρεπει να βεβηλωνεται. Οσον αφορα τα σκουληκια: Ειναι ο φυσικος σκληρος νομος... Η ΣΥΛΙΚΟΝΟΠΟΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥειναι διαστροφη.
5)Απεχθανομαι την λατρεια των λείψανων...Πλανη και ειδωλολατρεια.
6)Ο ανθρωπος μετα τον θανατο του ειναι οι αναμνησεις και ολα αυατα που λες.. Ο νεκρος δεν καταλαβαινει τι συμβαινει γηρω του μετα τον θανατο.... Καταλαβαινουμε εμεις ομως .... Και επιλεγουμε να σεβαστουμε τα απομηνααρια του, σαν εσχατη τιμη προς το προσωπο του... Εαν δεν σεβαστουμε την γεννηση του ανθρωπου (εκτρωσεις), δεν σεβαστουμε ουτε τον θανατο του (bodies), τοτε τι απομενει για να ξεχωρισεις εναν ανθρωπο απο τα αναλλωσιμα υλικα;;;;;
(ΜΕ εχεις μαθει πια....οταν μιλαω εντονα ειναι απ το παθος μου για τα θεματα που με ενδιαφερουν και οχι για να θιξω τους συνομιλητες μου)
Να σου υπενθυμίσω καταρχήν ότι συναισθηματικά συμφωνώ μαζί σου και να διευκρινίσω ότι γι αυτόν το λόγο δεν είδα την «έκθεση» ούτε κι εγώ΄
Συνεχίζοντας όμως να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου παίρνω μία-μία τις απαντήσεις σου για να ανταπαντήσω:
1. Όλα αυτά που αναφέρεις (η φωνή του, οι αναμνήσεις στους άλλους κτλ) δεν χάνονται με τη σιλικονοποίηση.
2. Αν (λεω ΑΝ) η έκθεση πετύχει τον δευτερεύοντα στόχο της (ας μη γελιόμαστε ο πρωτεύον στόχος είναι εμπορικός) και κάνει κάποιους ανθρώπους να γίνουν δωρητές…τότε…γιατί να μην το δούμε κι αυτό σαν θυσία προκειμένου να σωθούν κάποιοι άλλοι;
3. Το ζήτημα των εκτρώσεων είναι όντως από μόνο του αντιφατικό. Βέβαια, αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις βιασμών, η γυναίκα πρέπει να έχει τον έλεγχο του σώματός της και να επιλέγει τι θα κάνει μ’ αυτό κατά τη «στιγμή» της σύλληψης και όχι μετά από αυτή. Στον 21ο αιώνα μπορεί ακόμα η κοινωνία μας να είναι πολύ πίσω (σε σχέση με αυτή των ονείρων μας) αλλά η γνώση για τα περί την αντισύλληψη είναι ευρέως διαδεδομένη (στις δυτικές κοινωνίες τουλάχιστον).
4. Αν τα σκουλήκια είναι ο φυσικός νόμος τότε θα αποκαλούσες κάτι δισεκατομμύρια Ινδουιστές που καίνε τους νεκρούς τους διεστραμμένους; Σε αρχαίες κοινωνίες τους τρώγανε κιόλας αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
5. Συμφωνώ μαζί σου κι επαυξάνω: Πλάνη είναι η ύπαρξη γενικώς θεού, θεών, διαβόλων και τριβόλων (και αγίων).
6. Δεν αντιλέγω ότι πρέπει να σεβόμαστε τους νεκρούς. Τη μνήμη τους όμως.
Επίσης προέχει (ως στόχος) ο σεβασμός των ζωντανών για την κατάκτηση του οποίου έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Θέλω να πω (αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος) ότι είναι «κάπως» να νοιαζόμαστε για τα δικαιώματα των νεκρών όταν τα δικαιώματα (ακόμα και στη ζωή - δεν φτάνω καν στο δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή) των ζώντων παραβιάζονται καθημερινά σε τεράστια κλίμακα παγκοσμίως.
(Δεν μπορεί να με θίξει η ειλικρίνεια -κυρίως αυτή που πηγάζει από το πάθος- κανενός σκεπτόμενου συνομιλητή.)
Καλησπέρες.
Συμφωνώ μαζί σου απολύτως, πρόκειται για μια άθλια αισθητικοποίηση. Δεν είναι καν η αισθητική του εργαστηρίου. Δεν εκθέτουμε πλαστικοποιημένα πτώματα ανθρώπων για να δούμε τον τετρακέφαλο μας. Όλο αυτό έρχεται από μια κουλτούρα θανάτου που έχει βέβαια εγκαθιδρυθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνει και αποδεκτή.
Δημοσίευση σχολίου