Ο άγριος Γου

H ζωή σου κάνει δώρα. Σε φέρνει σε ιδιαίτερους τόπους, σε ιδιαίτερες στιγμές. Εκεί συναντάς κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους. Ακόμα και όταν φεύγουν , συνεχίζουν να είναι εκεί. Ακόμα και αν τους συναντάς κάθε 2- ή 3 ή 5 χρόνια, μαζί τους έχει συμβεί εκείνη η μαγική χημική ένωση που κάνει τους ανθρώπους να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Όσα χρόνια και αν περάσουν.

Ο άγριος Γου είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Υπήρξαμε κάποτε εραστές αλλά αυτό έχει τελειώσει. Τον συναντώ κάθε καλοκαίρι για λίγο εκεί στον Νότο, ανάμεσα στην αδίστακτη αλμύρα, στις οσμές από τις χαρουπιές και στο κακοτράχαλο τοπίο.

Ο άγριος Γου είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που ταιριάζουν με την αγριάδα του τόπου του. Ένας πάνσοφος άντρας που μελετά τα ζώα, τον ουρανό και τη φύση όπως οι παλιοί. Καταλαβαίνει τους ανθρώπους από την οσμή που αναδύουν και από τη φλόγα στα μάτια τους.

Ήταν εκεί, στα καλοκαίρια της θλίψης μου κι εγώ πάνω στον ώμο του πένθησα τον θάνατο του Έρωτα. Ο άγριος Γου είναι από τους λίγους που έχει δει το μικρό παιδί που κάποιες φορές μιλάει μέσα από εμένα. Σαν Πατέρας το έχει πάρει αγκαλιά. Το έχει νανουρίσει.

Φέτος βρεθήκαμε εκεί σε μια ερημική παραλία να πίνουμε κάτι. Ήταν πανσέληνος και η Σελήνη φώτιζε τη νύχτα σα να ήταν ήλιος...

Αποκαμωμένοι ξαπλώσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο. Και αφήσαμε το φως και τις δροσοσταλίδες τους νερού να μας σκεπάσουν. Μόνο τα χέρια κρατήσαμε.

Φέτος ήμασταν και οι δυο κουρασμένοι. Λίγο περισσότερο από πέρυσι.

Και φέτος κατάλαβα πως ο άγριος Γου είναι ένας από τους σημαντικούς άλλους που συνάντησα στη ζωή μου. Που πάντα μπορούσε να καταλάβει από την οσμή τους τους εραστές που μπορούσαν να με πληγώσουν. Που πάντα καταλάβαινε από τα μάτια μου τι είχε συμβεί στη ζωή μου τα χρόνια που δεν τον είχα συναντήσει.

Φέτος ήταν αποκαμωμένος από τον θάνατο ενός αγαπητού του προσώπου..

Σαν παιδί άφησε τον πόνο του μπροστά μου...εκεί μέσα στην νύχτα..κάτω από τη σελήνη που φώτιζε σαν ήλιος, σαν παιδί ξάπλωσε δίπλα μου και άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό ανάμεσα από τα δόντια.

Και εκεί αισθάνθηκα πως τον αγαπώ αυτόν τον Άγνωστο άνθρωπο με όλη την καρδιά μου.

Κι έσφιξα λίγο περισσότερο το χέρι του στην παλάμη μου...

                                                                  @ Daido Moriyama