Το
2008 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη
Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών/Σπουδές στην Εκπαίδευση του Ε.Α.Π., με τις εξής κατευθύνσεις:
Η εξέλιξη του παιδιού στο κοινωνικό περιβάλλον, Εκπαιδευτική έρευνα στην Πράξη, Πολιτισμικές και κοινωνικές ανισότητες, Εκπαίδευση ενηλίκων, με καθηγητές όπως τις:
Χριστίνα Νόβα-Καλτσούνη, Α. Φραγκιουδάκη, κ.α.. Στα πλαίσια της διπλωματικής της εργασίας,
εκπόνησε ποσοτική-ποιοτική έρευνα σε
130 νηπιαγωγεία της Ελλάδας με τίτλο: “
Η συμβολή της εικαστικής αγωγής στην ολόπλευρη ανάπτυξη του νηπίου-Τα εικαστικά στο ελληνικό νηπιαγωγείο" (
Ε.Α.Π, 2008, Πάτρα).
Έχει εκθέσει σε εικαστικά
projects όπως:
- 2011/AGAINST ALL ODDS/Μουσείο Μπενάκη,
- 2010/Εν γραφή/Ελληνοαμερικάνικη Ένωση,
- 2009/ECO ART/Ίδρυμα Ευγενίδου,
- 2005,2006/Γυναίκες στην Τέχνη/Πανεπιστήμιο Κρήτης κ.α.
Το
2010 επιμελήθηκε το
CHILDHOOD ART PROJECT/ 24καλλιτέχνες μιλάνε για την παιδική τους ηλικία/ ΊΔΡΥΜΑ ΜΗΤΕΡΑ-ΠΟΔΑ Αθηναίων/ Ιλίου/ Δημοπρασίες Βέργος/ Π. Κ. Μελίνα Μερκούρη.
Διδάσκει ως εκπαιδευτικός εικαστικής αγωγής στη
Β/θμια και Α/θμια εκπαίδευση από το
1998, σε σχολεία της περιφέρειας και στην
Αττική. Στο παιδαγωγικό της πρόγραμμα
επιδιώκει μια βιωματική προσέγγιση της
Τέχνης και ελευθερία έκφρασης για τους μαθητές, εμπνεόμενη από το παιδαγωγικό μοντέλο των καλλιτεχνικών σχολείων του
Reggio Emilia (
J.Dewey, Vygotsky, κ.α.). Από το
2005,
συντονίζει ομάδες μαθητών στο "
Στηρίζομαι στα πόδια μου", πρόγραμμα πρωτογενούς πρόληψης/
ΟΚΑΝΑ.
Πιστεύει πως το σχολείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός ο οποίος προάγει με άμεσο τρόπο τον πολιτισμό και τη δημοκρατία.
["
Η χώρα μου είναι..." (
σχολικό project):
http://www.youtube.com/watch?v=aHkW2m8psFU]
Εκτός από τα εικαστικά και τα παιδαγωγικά,
ασχολείται και με τη μουσική, συμπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την προσωπική της "
ψυχοθεραπεία". Από το
1998-2005, σπούδασε κλασική μονωδία και φωνητική με δασκάλα την κ.
Λ. Γιγάντε.
Έχει αρκετές συμμετοχές σε μουσικά σχήματα και
projects και
γράφειστίχους και μουσική. Αυτή τη στιγμή,
συμμετέχει ως τραγουδίστρια και είναι ιδρυτικό μέλος στο
jazz vintage μουσικό σχήμα,
4some Syndrome με τους
Περικλή Μπισκίνη (πιάνο),
Κωνσταντίνο Στάμου (ακουστικό μπάσο) και
Νίκο Μαρτζιώκα (κρουστά).
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να έχω δίπλα μου ανθρώπους που μπορούν να εκτιμήσουν αυτό που είμαι και να με αφήνουν ελεύθερη σε αυτό.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Η προσδοκία πως θα έχω τόσα πολλά να κάνω, να φτιάξω, να δω, να πω, να ζωγραφίσω, να τραγουδήσω, να δοκιμάσω, να ερωτευτώ, να γευτώ, να αγγίξω.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Αύγουστος. Ρέθυμνο. Με μια φίλη, επιστρέφοντας από την παραλία της Τριόπετρας, βρεθήκαμε στην κορυφή ενός βουνού πάνω από την περιοχή της Αγ. Παρασκευής. Φύσαγε απελπιστικά, ήταν σούρουπο και από εκεί επάνω η θέα ήταν εξωπραγματική. Πετάξαμε τα παπούτσια, αρχίσαμε να χορεύουμε έναν πρωτόγονο χορό και να ουρλιάζουμε σαν μανιακές. Το άφθονο οξυγόνο μάλλον κάτι μας έκανε γιατί αρχίσαμε να γελάμε σα να είχαμε φτιαχτεί ( -Ω...είναι ωραία η ζωή!!!!).
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Μου αρέσει να είμαι με ανθρώπους.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Δυσκολεύομαι να κλείσω πόρτες όταν πρέπει. Εξασκούμαι όμως.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε όλα εκείνα που μπορεί να κάνει ο μέσος άνθρωπος. Κατανοώ την ανθρώπινη φύση. Την κουβαλάω στις πλάτες μου. "Ριπίδια που χτυπούν τον αέρα" (T.S. Eliot).
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Όταν ένας 8χρονος μαθητής μου την ώρα που μάζευα τα πράγματά μου από την έδρα, με αγκάλιασε σφιχτά και μου είπε: “Είσαι η ηλιαχτίδα μου!”.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Ειλικρινά δεν έχω σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Η αδελφή μου. Δουλεύει, φροντίζει το σπίτι, τον άντρα της, τον εαυτό της και έχει φτιάξει δύο ιδανικούς, ταλαντούχους, μικρούς ανθρώπους. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει όλα αυτά.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Αν με σημάδεψε δεν το ξέρω, αλλά ο Πιανίστας του Polanski είναι το Νο1 στο top 10 μου.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Όλα τα ταξίδια της ζωής μου είναι σημαντικά. Ωστόσο μεροληπτώ υπέρ της πατρίδας μου της Κρήτης. Αν και πηγαίνω κάθε χρόνο, αυτό είναι το ταξίδι που δεν χορταίνω ποτέ. Όταν αισθανθείς πως έχεις κατακτήσει τα τοπία της (πράγμα δύσκολο), τότε είναι η ώρα για να βρεθείς δίπλα στους ανθρώπους της. Όχι σε αυτούς που κατοικούν στις πόλεις, αλλά σε εκείνους του σκληροτράχηλους των βουνών και της ενδοχώρας. Θα σε ξαφνιάσει η ομορφιά τους και θα σου υπενθυμίσουν όλα αυτά που εμείς οι αστικοποιημένοι έχουμε χάσει.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Αυτόν τον καιρό κάτι μου κάνει η Yoko Ogawa. Μάλλον κάτι εσωτερικό έχει αγγίξει.
 |
Pet Project
Picture: Dimitris Poupalos
(with Christos Saxonis) |
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Τη σταθερότητα στις πράξεις και στα λόγια.
…Και σε μια γυναίκα;
Να μην φοβάται τη φύση της.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Τελευταία έχω μανία με τον Mulatu Astatke τον πατέρα της Ethio jazz. Η μουσική του έχει μια πνευματική διάσταση, “
μιλάει” δηλ. στον εσωτερικό άνθρωπο, στοιχείο που θα έπρεπε να συναντάται πιο συχνά στη σύγχρονη μουσική.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Σήμερα τραγούδησα το "
A Sunday smile" των
Beirut. Είναι το αγαπημένο μου τον τελευταίο καιρό και πάντα με κάνει να κλείνω τα μάτια και να χαμογελώ όταν το ακούω.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
"Ο Βραχόκηπος", του Ν. Καζαντζάκη. Χωρίς σχόλιο.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Πικάσο. Ιδιοφυΐα! Ο Απόλυτος. Τρανή προσωπικότητα, μέγιστος εικαστικός.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
ΟΛΑ!Ίσως λίγο περισσότερο το κόκκινο.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Στον δικό μου μικρόκοσμο έχω καταγράψει μια σειρά από μικρές και μεγάλες επιτυχίες. Με κάνει να αισθάνομαι σημαντική το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να με ακούν να τους τραγουδάω ή που συγκινούνται με την
εικαστική μου δουλειά. Η καλλιτεχνική μου δραστηριότητα όμως ολοκληρώνεται μέσα από τη διδασκαλία. Και αυτό είναι κάτι που με γεμίζει υπερηφάνεια, ίσως περισσότερο από τα υπόλοιπα που κάνω, καθώς έτσι πιστεύω πως εκπληρώνω με πιο άμεσο και έντονο τρόπο τον παρεμβατικό ρόλο του καλλιτέχνη στην κοινωνία, εκείνου δηλ. που με την ιδιαίτερη φύση του και το έργο, μυεί στην τέχνη και σε έναν πιο ελεύθερο τρόπο σκέψης, παιδιά που ίσως ποτέ ξανά να μην έχουν παρόμοια εμπειρία στη ζωή τους.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Amaretto με φρέσκο λεμόνι.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για πολλά. Αλλά τελικά τα λάθη είμαστε εμείς. Έπρεπε να γίνουν για να καταλήξουμε εδώ, πιο ολοκληρωμένοι.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;.
Τους παρασιτικούς νάρκισσους.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Στο τέλος της ημέρας, κλείνω τα μάτια, γέρνω το κεφάλι πίσω στον καναπέ και ακούω μουσική.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η πιθανότητα να εγκλωβιστώ πίσω από ένα γραφείο για να βγάλω τα προς το ζην. Θα με σκότωνε κάτι τέτοιο.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Αποφεύγω να λέω ψέμματα γιατί εχω διαπιστώσει πως εάν μπορείς να την “υποστηρίξεις”, η αλήθεια πάντα σε ξελασπώνει.
Ποιο είναι το μότο σου;
Vissi D`arte Vissi D`amore, δηλ. "έζησα για την τέχνη, έζησα για τον έρωτα" (Tosca's Aria from Puccini's Tosca).
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Γριά, σοφή, γεμάτη ρυτίδες, πλήρης, ευτυχισμένη, χορτασμένη, ήσυχη, πως έχω αγγίξει τις ζωές άλλων ανθρώπων.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
“Σε ξέρω”.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Πολύ συχνά στους ψαλμούς του ο Δαυϊδ μίλαγε στην καρδιά του και την προέτρεπε να βγεί από τη θλίψη. Βρίσκομαι στην πνευματική, ψυχική μάλλον κατάσταση όπου έχω κατανοήσει πως “λειτουργεί” η κατάθλιψη. Δεν ανησυχώ όταν εισβάλει με μια λάθος σκέψη ή την φέρνουν οι καταστάσεις. Είναι σαν μια ίωση. Θα με ταλαιπωρήσει για λίγες μέρες, αλλά θα αποκτήσω αντισώματα. Είναι απλά η Κατάθλιψη και θα περάσει. Τη χρειάζομαι για να πάω παρακάτω και να είμαι ευτυχισμένη.
.jpg)
